24 ژوئن 2022- بر اساس داده‌های ارائه شده در ENDO 2022، استفاده از امپاگلیفلوزین با کاهش تقریباً 40 درصدی خطر نفرولیتیازیس(سنگهای کلیوی) در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 همراه بود. دکتر پریادارشینی بالاسوبرامانیان، محقق بالینی دیابت، غدد درون ریز و متابولیسم در دانشکده پزشکی ییل، گفت: مهارکننده‌های SGLT2، علاوه بر فواید بسیاری که دارند، ممکن است روزی برای کاهش خطر تشکیل سنگ کلیه حداقل در افراد مبتلا به دیابت نوع 2، و شاید در افراد بدون دیابت نیز استفاده شوند.

تحقیقات دکتر بالاسوبرامانیان و همکارانش نشان داد که میزان بروز سالانه ی سنگ کلیه در افرادی که از امپاگلیفلوزین استفاده می کنند، در کارآزمایی های تصادفی کنترل شده کمتر از میزان مشاهده شده در افرادی است که دارونما مصرف می کردند.

دکتر بالاسوبرامانیان و همکارانش داده‌های 15081 بزرگسال را که در 20 کارآزمایی تصادفی‌سازی شده با کنترل دارونما شرکت کرده بودند، تجزیه و تحلیل کردند. از گروه مطالعه، 10,177 نفر با 10 میلی گرم یا 25 میلی گرم امپاگلیفلوزین(Jardiance، ساخت شرکت  Boehringer Ingelheim/Eli Lilly) تحت درمان قرار گرفته بودند و 4,904 نفر دارونما دریافت می کردند. رویدادهای سنگ مجاری ادراری با استفاده از یک مجموعه اصطلاحاتی نظیر سنگ کلیه(نفرولیتیازیس)، کولیک کلیوی، سنگ در حالب، سنگ مثانه، سنگ ادراری، سنگ مجرای ادراری و نفروکلسینوز[1] جمع آوری شد. نسبت‌های نرخ بروز(IRR) با استفاده از برآورد ریسک نسبی طبقه‌بندی‌شده از داده‌ها، محاسبه شد.

میانگین زمان مصرف امپاگلیفلوزین در گروه آزمایش 549 روز و برای دارونما 543 روز بود. از گروه مطالعه، 183 مورد سنگ مجرای ادراری گزارش شده بود، از جمله 104 مورد استفاده از امپاگلیفلوزین و 79 مورد استفاده از دارونما.نسبت‌های نرخ بروزسالانه 0.63 در هر 100 بیمار-سال برای گروهامپاگلیفلوزینو 1.01 در هر 100 بیمار- سال برای دارونما بود. بزرگسالانی که از امپاگلیفلوزین استفاده می کردند، نسبت‌های نرخ بروزکمتری برای بروز نفرولیتیازیس در مقایسه با دارونما داشتند[2].

دکتر بالاسوبرامانیان گفت: مکانیسم‌های مختلفی وجود دارد که ممکن است توضیح دهد که چرا بروز سنگ کلیه در افرادی که از امپاگلیفلوزین استفاده می‌کردند، کمتر بود.

او افزود: مهارکننده هایSGLT2 با افزایش جریان ادرار و رقیق شدن مواد سنگ زا در ادرار مرتبط هستند. چندین مطالعه، حداقل افزایش کوتاه مدت در حجم ادرار ناشی از مهارSGLT2 را نشان داده اند. مکانیسم بالقوه ی دیگر افزایش سیترات ادراری است که از فوق اشباع شدن نمک های فسفات کلسیم جلوگیری می کند. خطر کلی سنگ های اگزالات کلسیم نیز ممکن است به دلیل کاهش وضعیت فوق اشباع فسفات کلسیم کاهش یابد. یک آنالیزpost hoc[3] اخیرا، افزایش دفع سیترات ادراری را با استفاده از امپاگلیفلوزین نشان داد. با این حال، مهارکننده‌هایSGLT2 با افزایش دفع اورات مرتبط هستند که در واقع می‌تواند خطر سنگ‌های اوراتی را افزایش دهد. آزمایشات حیوانی افزایش دفع بی کربنات را پس از مهارSGLT2 نشان داده است. افزایش بی کربنات ادرار ممکن است یک محیط قلیایی ایجاد کند و بنابراین ممکن است همچنان از تشکیل سنگ حتی در بیماران با اورات بالا جلوگیری کند.

دکتر بالاسوبرامانیان، گفت: ما به آزمایشات بالینی آینده‌نگر تصادفی‌، برای تأیید این یافته‌ها نیاز داریم. مطالعات بر روی مشخصات لیتوژنیک ادرار در افراد سنگ ساز پس از استفاده از مهارکننده SGLT2 نیز باید انجام شود تا داده‌هایی در مورد مکانیسم‌های زمینه ای ارائه شود.

منبع:

https://www.healio.com/news/endocrinology/20220614/empagliflozin-lowers-risk-for-kidney-stones-in-type-2-diabetes